De laatste in de USA

Heyheyhey,

Inmiddels zitten we in St. George. Net onder Hurricane en Zion. Lekker weertje weer aangezien we terug in de woestijn zijn. De campground is op zich wel chill, veel asfalt maar heel veel ruimte en veel binnenplekken zodat je kan afkoelen. Oh en douches en een pool(zwembad), dus dat was heel erg fijn. Vandaag dan ook heerlijk gedoucht en gezwommen. Verder nog even piano gespeeld(staan er 3). Gepooled en 's avonds bloggen, emailen, whatsappen, Pokemon Go enz.... Morgen rijden we door naar Las Vegas om onze laatste dag alweer door te brengen. Gelukkig hebben we daar ook een zwembad dus kunnen we heel relaxed afsluiten! We vliegen zaterdag om kwart voor 2 naar Minneapolis en vanaf daar vliegen we back to Hollandia... :( Dus wie komt ons ophalen???
Geintje, we nemen de taxi haha. We landen op zondag rond 13:10. Vlucht KL6060


Goed, even over de afgelopen dagen. Vanaf Bryce zijn we doorgereden naar Zion. Terwijl we het park uit reden nog wel even een paar foto's en natuurlijk Dit was maar een prutsstukje dus lekker langzaam gereden door onderweg een aantal caches opgepakt. We waren laat opgestaan en zo waren we vroeg op the Watchman Campground. Deze campground is one of my favorites.

Onze plek op Watchman Campground. Het favorite plekje van Danielle

We hadden daar een fijne middag te besteden. Laurens was gevlucht naar het Visitor Center zodat hij WIFI had en wij lekker aan een ijsje rustig genieten in de zon. 's Avonds was het weer tijd voor een thunderstorm (het is blijkbaar nu de tijd van het jaar dat het overdag mega warm is en in de avond hoosbuien). Aangezien we al een keer waren overvallen door deze storm waren we dit keer wel voorbereid en is alles droog gebleven. De regen zorgde er echter wel voor dat er een dubbele regenboog ontstond dus toen het weer droog was en de zonsondergang te zien was, was er een mooie opgelichte berg met twee regenbogen te zien. Super mooi. Na het avondeten nog een vuurtje kunnen maken en daardoor ook popcorn op het vuur kunnen laten ploppen. Super lekkere popcorn overigens!
Ik had nog een deal met twee collega's dat zij thuis voor mij een drankje zouden doen en ik hier voor hun dus daarom gingen papa, mama en ik maar aan de gintonic. Goed gelukt en zelfs mét een limoentje!

3 Gin/Tonic graag. Proost!!

Die ochtend al heel vroeg vertrokken, Laurens en ik hebben er weinig van meegemaakt aangezien we nog sliepen, omdat we naar een nieuwe campground toe moesten. Als je echt een plekje wilde daar, moest je er tussen 6 en half 7 zijn... Écht vroeg dus! Dit is het zogenaamde "First come, First Service" principe.
Om 06:00 stonden we dus als eerste aan de ingang van South campground. En nu dan??? Geen idee hoe dit werkt. Er lagen nog 2 registratie kaartjes dus dat was goed. We zijn rond gaan lopen en gekeken welke site er die dag vrij zou komen maar dat bleek overbodig want hier moesten we dus gewoon wachten op de host die de plaatsen uitdeelt. We hadden een leuke plek uitgezocht registratiekaartje ingevuld maar dat ging hem dus niet worden. Het was inmiddels rond 07:30. Uiteindelijk kregen we de eerste site die vrij kwam toebedeeld. Was niet echt ideaal (weinig schaduw) maar daar moesten we het mee doen. Langzaam werden Laurens en ik wakker en begon ook voor ons de dag.

In Zion zijn heel veel wandelpaden(en ook heel veel Nederlanders) dus het was logisch dat we gingen wandelen. In de zomer mogen er geen auto's rijden naar de instap van de trails dus namen we de shuttlebus. Lekker druk want het was er ook zo toeristisch als wat. Aangekomen bij onze plek begonnen we met volle moed te wandelen. De tocht ging als volgt: Omhoog, omhoog, omhoog, omlaag, alsmaar omhoog, mooie plek met de upper/middle emerald pool (die route omhoog was nog 10x erger dan de normale route, dus bovenaan waren papa, mama en ik doodop en gesmolten), en toen omlaag, omlaag, omlaag naar de lower emerald pools. Deze pool had door de modder en de regenval helaas z'n kleur verloren maar de omgeving was mooi. Ter afkoeling, aangezien we dit liepen in 35 graden, heerlijk onder de waterval gestaan. Zo konden we weer met volle moed verderwandelen en hadden we er iets van 4 km opzitten. We kwamen uit bij de Zion Logdge dus konden we daar fijn wat drinken, eten en in de schaduw uitrusten om daarna weer verder te gaan.

De dreiging!

Een dubbele regenboog.

Zomaar een foto

Even verkoeling zoeken dus doe je lekker koud water in je hoed!

Zion heeft een paar hele bekende plekken en eentje daarvan zijn The Narrows. Dat is een canyon met de rivier waar je doorheen kan lopen. Wij hadden er die dag geen zin in om te lopen dus liepen we alleen de Riverside trail om te kijken. Onderweg mega dikke eekhoorns tegengekomen ook. Je moet je voorstellen, zo'n eekhoorn ziet er uit als Garfield. Zo dik dat ie ontzettend dom en onhandig lijkt. Het water van de rivier was helemaal bruin dus erg fraai zag het er niet uit. We besloten om het niet te doen. Toch, toen we in de rij stonden voor de shuttlebus hoorde we van een Nederlands gezin dat het anders was dan canyoningen maar wel heel leuk. Dus wij begonnen weer te twijfelen.

De bruine rivier bij de Narrows

Die avond zou er weer een thunderstorm komen zagen we aan de wolken en de waaiende bomen. Rond een uur of 5 kregen we allemaal een noodmelding: 'avoid flood areas. flash flood warning till 7.15 PM'. Well, that's nice to hear... Het onweer kwam steeds dichterbij en jawel, de hemel brak los. Enorm veel regen en wind. Takken braken af en twee tenten zijn zelfs weggewaaid. Er is by the way geen flashflood geweest voor zover wij weten. Wat we echter wel weten is dat the Narrows gesloten waren vanaf het moment van de noodmelding tot de volgende dag (vandaag). We hadden er dus überhaupt niet eens ingekunt haha.
Die avond was er nog een rangerprogram op de vorige camping. Een ranger die met zijn gitaar liedjes over de natuur en de dieren zong. Klinkt heel suf, was het niet. Hij maakte er een echte show van en sloot af met een mega mooi nummer en de geluiden van een Coyote.

Flash Flood expected!!

Omdat we toch niet naar de Narrows konden en graag wat verkoeling wilden zijn we maar doorgereden naar hier. En dat was een goede keus. Net nog even in de lounge gehangen met goede WIFI en heerlijke banken, maar we werden eruit gestuurd omdat het 10 uur was.. :(

In de middag nog even poolbiljart gespeeld en Daniëlle op de achtergrond aan de piano.

Zo, het was een beetje door elkaar geschreven verhaaltje, maar jullie zien hopelijk wel de logica ervan in. Dit zal de laatste blog zijn geschreven vanuit Amerika, de allerlaatste zal weer zijn in Nederland. Goedemorgen voor jullie allemaal en slaap lekker voor ons. We zien jullie snel weer!

Feitjes:

1. Het brandalarm gaat af zodra we gaan koken dus moeten we hem telkens weghalen. Volgens mij moet ie ons juist waarschuwen maarja...
2. Als je wilt bbqen moet je zorgen dat je voldoende kooltjes hebt (en niet alles op het kampvuur hebt gegooid...)
3. We hebben 3563 mile gereden en dat is totaal 5734 km!!
4. Een moeder de je bed al 28 dagen opmaakt en weer afhaalt!!!

Lots of love,
DEAL

5 more days to go.....

Yoyoy,

Papa was gister jarig en op zijn verjaardag zijn wij helemaal van Salt Lake City naar Bryce Canyon gereden. Als ontbijt konden we meegenieten van wat het KOA-personeel voor ons brouwden. Bacon&eggs, brood, gravy (mama omschrijft het als ragout, maar dan dunner met minder vlees) en koffie/sinaasappelsap. Prima ontbijtje voor we op pad gingen! We hadden niet heel veel tijd want er moest meerr dan 400km gereden worden maar doordat we 300km over de interstate konden scheuren hadden we nog tijd om onderweg twee keer een uitgebreide stop te maken.

Verjaardags ontbijt..

De eerste stop was bij een fort, Cove Fort. Dit fort is gebouwd in opdracht van de hoofdmormoon Brickham Young in 1867 als stopover voor reizigers. Deze man was op pad gestuurd om een mooie plek voor dit fort te kiezen, had hem gevonden, begon te bouwen en liet zijn gezin later overkomen. Het eindresultaat was super mooi. Je had het er zeker niet slecht daar!

Fort Cove

Keuken annex eetzaal.

Onze tweede stop was bij de Fremont Indian National Park. In dit gebied zijn heel veel resten van indianen gevonden. Veel materialen die ze gebruikten, maar ook huizen en rotstekeningen. In het museum kort een film gekeken en door het museum gewandeld. Het gebied waar deze indianen leefden was voor de aanleg van de  I-70 (Interstate 70) vele malen groter. Omdat ze voor deze snelweg ruimte en klei nodig hadden hebben ze 2/3 van de berg gebruikt en bestaat een mega groot deel van het 'indianenresort' niet meer wat natuurlijk mega jammer is. Daarna namen wij de korte versie van de rotstekeningentrail buiten. Prachtige tekeningen op de muur, met gelukkig wat uitleg erbij want anders blijft het toch wel wat gekrabbel. Daarna nog even in een oud indianenhuisje geklommen en hun maïsvoorraadhuisje bekeken. Toen kwamen we erachter dat we toch wat krap in de tijd tijd zaten en als een speer doorgereden in jawel, regen.

Muurtekeningen

Fremonthouse

Op tijd op de campground aangekomen gelijk gezocht naar wifi, douches en taart voor papa. Alle drie was gelukt en dus hebben de hele avond heerlijk relaxed in de camper gezeten met een lekker muziekje omdat het buiten kletskladder nat was van de mega hoosbui. Blijkbaar is het hier heel gewoon dat er juni-jui aan het eind van de middag ergens, niemand weet waar en hoe laat, een hoosbui valt, de summer-thunder-storms met flashfloods als mogelijk gevolg.

De volgende ochtend heel vroeg opgestaan (om 6 uur stonden papa en ik onder de douche :o) om op tijd in het park aan te komen en te kunnen genieten van de rust en vrede op de uitzichtpunten. Helaas werkte de zon wat minder mee dus moesten we rondrijden en wachten tot half 10 voor de zon eindelijk doorbrak en het toch plots heel mooi weer werd. Genoten van mooie uitzichtpunten op de 'canyons' van Bryce. Tussendoor snel op een nieuwe camping een plekje weten te reserveren en vanaf daar ook de Navajo-loop-trail gedaan. Eerst heel fijn naar beneden, tussen de prachtige hoodoos doorgelopen en uiteindelijk een lekker steile helling weer omhoog lopen! JEEJ! Onderweg nog chipmunks tegengekomen die totaal hun schuwte voor de mens zijn verloren en wij dus letterlijk met onze voeten voor hun neus konden gaan staan.

Wat een stel

Tussen de Hoodoos

Boom op zoek naar de zon

Het ochtendgloren van Bryce

Terug op de campground bedacht dat we nog een paar dingen wilden spotten in de omgeving dus wij met de camper op weg naar de mossy cave en de waterval ernaast. Nou die grot, tjah, dat waren een paar stenen in een inham met mos. Echt bijzonder om naar te kijken wel, ahum. Daar dus snel de conclusie getrokken dat het in de winter vast mooier is omdat dan ijspegels gevormd worden en doorgelopen naar de waterval. Die bekeken van onder, papa zelfs van achter, tot het moment dat we grote druppels voelden. Binnen 2 minuten, letterlijk serieus, begon het zo hard te regenen dat we al doorweekt waren voor we onze regenjasjes konden aantrekken. Met z'n viertjes in hoog tempo doorgelopen en ondertussen onstonden er steeds meer grote plassen en modderstromen. Eindelijk aangekomen in de camper begon het inmiddels te hagelen en te onweren, maar wij waren droog. Althans op de lekken bij Laurens z'n ramen na. Ondertussen werd het stroompje naast de camper groter en groter, kwamen er opeens 4 modderwatervalletjes naar beneden zetten en was de rivier die eerst zo rustig stroomde een modderige wildwaterrivier geworden. Zelfs een ranger kwam peilen hoe en wat.

Onverwachts een thunderstorm met heeelll veeelll water.(wij waren nat tot op het bot)

Tijdens het wachten maar de camper weer een beetje in elkaar gezet. Schroefjes hier en daar opnieuw erin gedraaid. De ovendeur was er onderweg namelijk uitgevallen dus daar zat ik tijdens de rit opeens mee in m'n handen. Toen het wat rustiger werd, doorgereden naar het dorpje Bryce Canyon, rondgesnuffeld, boodschapjes gedaan, caches gezocht en uiteindelijk bedacht dat we uit eten gingen bij Cowboy Ranch. Daar super lekker gegeten en met een rond buikje teruggekomen op de campground. Op wonderbaarlijke wijze waren onze stoelen nog zo goed als droog en stond alles nog overeind.

Vandaag rijden we door naar Zion waarschijnlijk zonder wifi, dus dit zou wel eens een van de laatste blogjes kunnen zijn.. Mweh hihi

Feitjestime!
1) Als het onweert wil niemand je propaan bijvullen... NEE DUH!
2) De chipmunks hier zijn bijna net zo groot als je hand, klein dus.
3) De camper begint zo goed als, uit elkaar te vallen....
4) Sinaasappelsap lengen ze hier aan met water, dus het is een soort siroop.
5) We hebben onderweg ook nog Pronghorns (antilopegeiten), wild turkeys en papa herten (met gewei) gespot.

Groetjes!

Van ons

Nog maar een weekje. ;-(

Nou joepie. Het regent mega hard op onze volgende bestemming. Einde blog.

Grapje natuurlijk hihi!

Met de laatste blog waren we geëindigd bij het paardrijden en het WIFI-punt. Hier nog een paar foto's om te bewijzen dat we echt op een paard hebben gezeten.

Even een groeps foto

Mams had het ook erg naar haar zin.

 We hebben ook een beer gespot!!!! Op weg naar de ranch waar we gingen paardrijden stond ie in de berm recht op. Een foto kunnen we niet tonen want dat lukt dan natuurlijk net niet. Maar geloof maar dat het een mooie Zwarte beer was.
 Onderweg ook nog naar een museum geweest. Het Butch Cassidy Bank Robbery Museum. Daar lag natuurlijk een cache. En daarna op de foto die door de CO(Cache Owner die daar toevallig was) gemaakt.

De hoogste beloning..

Het bankgebouw dat destijds is overvallen door Butch Cassidy. (nooit gepakt trouwens)

We hebben die nacht op een campground bij Bear Lake gestaan. Een super mooi meer met een azuur blauwe kleur die nog mooier was dan die van de cote d'azure. De volgende dag een domper want de kleur was geheel verdwenen. Andere stand van de zon. ;-( Wel allemaal leuke huisjes daar. Een omgeving waar de JetSet met grote speedboten en JetSkies over heen racen.

Inmiddels staan we al 2 dagen op een campground in een buitenwijk van Salt Lake City. Op mama's verjaardag (jawel ze is 48 jaartjes oud geworden) hebben we een pittig eindje gereden met onderweg natuurlijk weer caches. Inmiddels hebben we 5 staten afgereisd. Klinkt veel, maar vergeleken de 50 staten totaal, nou niet echt. Nevada, Arizona, Utah, Wyoming en Idaho, daar kunnen we allemaal een prikker in steken.
Maar goed terug naar ons verhaal. Net buiten de stad nog een winkel ingegaan om maar weer eens inkopen te doen, na Yellowstone waren we zo goed als leeg. Wij dachten oh leuk even snel een taartje(en ze hebben hier de vreemdtse taarten hoor) kopen voor mama en een paar booschapjes. Staan we bij de taartjes, spreekt de mevrouw achter de balie geen Engels. HUH? In Amerika geen Engels?? Dus wij lopen een beetje gek weg, komen we cactusbladeren tegen en allemaal gekke soorten fruit en groenten.
Well, we stonden dus blijkbaar in een Spaanse winkel. Met een groenteafdeling 10 keer uitgebreider dan de normale supermarkten en mensen die bijna niet tot geen Engels spraken. Papa en mama herinnerden zich nog een paar lekkere dingen uit Brazilië, dus daar hadden we profijt bij met als gevolg een feestmaal met taart én Quarana.

Hhhmmmm...

 Na aankomst op de KOA lekker genoten van het weer warmer geworden weer. Gelukkig hebben we hier een zwembad dus konden we heel fijn zwemmen! Lekker water en een beetje bijbruinen. Inmiddels hebben Laurens en papa permanent een tshirt en korte broek aan, ik permanent een short en verschillende kleuren hals en mama, tja die heeft niks? Dus een beetje gelijkmatigheid kweken was wel een goed idee. Uiteindelijk pas laat naar de camper teruggegaan. 's Avonds uit eten geweest bij een Mexicaan om de hoek, Nico's en daar ontzettend lekker gegeten.

Vandaag vroeg opgestaan om naar Salt Lake City te vertrekken. Temple Square to be precise. Dit is een plein met alle heilige tempels van de Mormonen. Daar een beetje rondgesnuffeld en in de Tabernacle geluisterd naar 's werelds grootste orgel. De accoustiek daar is amazing. Daarna onszelf opgesplitst in oud en jong apart. Jong ging naar de musea en oud ging naar de rest, I really don't know what. Het was iets met een gebouw dat leek op het Witte Huis; Capital Hill, en natuurlijk wat caches.

Capital State(Utah) on Capital Hill

Als snel waren Laurens en ik er klaar mee en gingen wij op zoek naar onze geweldige familiestamboom. SLC (zo mogen wij Salt Lake City noemen) has the largest genealogical collection of its kind in the world (vertaling: SLC heeft de grootste verzameling stambomen in de wereld). Dus wij naar binnen bij de FamilySearch. Vet beveiligd en weet ik het allemaal, maar gelijk goed geholpen door twee oude mannen. Ze vonden het helemaal geweldig dat wij uit Holland komen en zo goed engels konden en ik denk dat ze ook wel onder de indruk waren van het feit dat wij zo jong zijn en dan al onze achtergrond willen uitvissen. Uiteindelijk na veel gedoe en gebel en gepraat beland op de onderste verdieping met alle gegevens uit heel Europa. Opeens voelde ik me rijk wat betreft archieven die ik opeens in bezit had. Nouja uiteindelijk gaven we het op na een groot aantal pogingen te vinden wie de vader van de vader van de vader van de vader van opa was en gingen we terug naar de oudjes (papa en mama). Die waren inmiddels SLC(Salt Lake City) rond gelopen en hebben wat foto's geschoten.

Assembly Hall

Het wonderschone orgel in het Tabernakel

Paps en mams op hun voetstuk voor de Salt Lake Temple(Die verboden is voor niet mormonen)

Vanaf daar naar het winkelcentrum gelopen en daar in de foodcourt eten gezocht. Iedereen zijn eigen ding maar toch samen gegeten. En toen was het even shoppingtime. Voor Laurens en mij dan hihi. Dad pays and mom approves.

En paps maar betalen....

Daarna met een volle shuttlebus met Canadezen terug naar de KOA en weer gaan zwemmen. 's Avonds pizza gehaald en als toetje nu een ijsje aan het eten.

Laurens in zijn element

Heerlijk water

Morgen vertrekken we naar Bryce, waar het regent *huilhuilhuil*... Daarna naar Zion, waar het regent *nogmeergehuil*.... so we will see how it ends. Las Vegas blijft tenminste wel gewoon lekker warm haha!

Feitjes:
1) Deze blog gaat letterlijk van hots naar her, I'm so sorry (not :p)
2) Er vloog vandaag minimaal 5 keer een colibrie over het zwembad, super tof!
3) Er zijn vandaag een stuk of 50 mormonen getrouwd vandaag. Elke 20 meter die we liepen kwamen we een andere bruidspaar tegen.

Nu is het wel serieus het einde van de blog.
Liefs DEAL

Welkom in Yellowstone

Hey allemaal,

Zijn we weeeer woehoe! We hebben drie daagjes geen internet dus we hebben de tekst al 2 dagen geleden getypt en vandaag pas de rest gedaan.

Vanaf Lander zijn we doorgereden naar Cody. Onderweg een tussenstop gemaakt in Thermopolis om een heerlijke ‘duik’ te nemen in een van de hot springs daar. Een tip: Het lijkt misschien in eerste opzicht een goed idee om in een mineraalzwembad (een hot spring) te gaan zwemmen. Het is goed voor de huid enzo. Echter is het alleen een goed idee als je alles wat ook maar in contact is geweest met de zwavellucht en het water, meteen, ik herhaal meteen, wast of buiten uithangt want anders stinkt de camper ontzettend naar rotte eieren! Nog een tip: Als je denkt dat je zelf stinkt naar zwavel uit het badhuis, controleer dan ook nog even of je gastoestel dichtstaat. Want blijkbaar was jij het niet, maar het gas.

Heerlijk "stinken" in een natuurlijke hot spring.

Uiteindelijk aangekomen in Cody en jawel, als welkomstgroet gelijk een hoosbui over ons heen. De eerste deze vakantie! Dus wij gezellig op de parkeerplaats bij het visitorcenter staan wachten tot het droog is. Van de mevrouw die daar werkte een aanbeveling gekregen van een leuke campground daar: Ponderosa. Een mega Amerikaanse campground, lekker toeristisch en overal letterlijk vrachtwagens van campers en caravans. Gelukkig was de natte grond daar binnen no time weer droog en zat je lekker in het warme zonnetje te genieten. We waren redelijk op tijd aangekomen op de campground dus alle tijd om een heerlijk dutje te doen en te bedenken wat we ’s avonds willen gaan doen. Cody is een echt cowboystadje vanwege zijn beroemde ‘Buffalo Bill’. NB: Wilt u weten wat dit inhoudt stuur ik u vriendelijk door naar onze geweldige vriend GOOGLE. We konden die avond kiezen tussen een act met hoe cowboys vroeger met pistolen schoten oid en een rodeo. Wij kozen voor…… de rodeo! Zonder enig idee wat ons te wachten stond stapten wij in de shuttlebus en stapten we daarna weer uit bij het stadion. We begonnen met een gebed en het Amerikaanse volkslied. Ja jullie lezen het goed. Wij als een stelletje Nederlanders stonden tussen allemaal Amerikanen die uit volle borst en met overtuigende liefde stonden te zingen. Dat gedoe achter de rug gehad en toen begon het reclamespotje ter paard. Een voor een werden alle sponsoren genoemd en met de vlag daarvan op het paard door het stadion laten huppelen. Toen mocht het feest echt beginnen. Gekke jongens/mannen op een wild paard/stier, zichzelf zo vasthouden dat ze er niet afgegooid worden en als dat wel gebeurd opstaan met pijn. Meisjes/vrouwen die barrelracing deden en met volle snelheid een driehoek rijden om een barrel (vat). Vrouwen en mannen, in teams en individueel die kleine kalfjes proberen te vangen met een lasso. Vanalles was er te zien. Geweldig om mee te maken. Een écht Amerikaans iets. Na deze show terug met de shuttle en op het dak geschreven ‘DEAL were (oeps) here. Greetings from Holland’.

Netjes op een rijtje

Catch me if you can!

Auw! Dat doet zeer....

De volgende dag op weg naar Yellowstone. Onderweg weer een tussenstop gemaakt bij The Old Trial Town. Dit is een oud cowboystadje dat is opgebouwd uit huisjes van verschillende plekken in Amerika. Deze zijn verzameld inclusief foto’s en spullen en hier neergezet van kijk, zo leefden ze toen. Super interessant. Er lagen ook twee lasso’s en Laurens en ik konden het natuurlijk niet laten om te proberen de koe te vangen. Laurens, of course, ving hem gelijk. Ik ving mezelf en creéerde blaren. Lasso werpen is dus niet echt mijn ding. Die van papa en mama ook niet overigens.
Op de campground aangekomen 3 mile voor het nationale park heerlijk relaxed een beetje gebbqt, aan de rivier gezeten met een boek en rosé en hout gehakt. “s Nachts ontzettend mega koud gehad wat maakte dat we niet lekker sliepen en dus veel later dan gepland Yellowstone in gegaan. Daar vanalles gezien, geysers, buffalo’s, aangevroten bomen, afgebrande bomen, modderpoelen die stonden te bubbelen, Laurens die continu liep te piepen dat het zo vreselijk stonk, Chinezen met mondkapjes, 2 prachtige watervallen waarvoor je voor eentje 328 steps downhill moet lopen én back to the top moet lopen, de tegenvallende Mammoth hotsprings dat eerst zo een gek mooi landschap was maar droog bleek te staan op een aantal stukken na, en uiteindelijk de cache van Johan en Martine gevonden bij de Norrisgeysers! Bij Norris de eerste echte geyser gezien. Steamboat Willy zoals papa en ik hem noemen. De echte naam is gewoon steamboat.
En dan te beseffen dat we morgen nog een dag in het park hebben.

Terassen landschap

Dragons mouth

Lower Falls met regenboog....

SteamBoat...

Het hele stel bij elkaar.

Zojuist even naar de wc gewandeld en echt the most amazing thing gezien. Het is hier mega donker, echt gewoon pikkedonker, geen enkele lamp, zelfs de maan was even weg. Dus wij met z’n drietjes (Laurens was zo uitgeput dat ie al lag te slapen) naar boven staren en wow, honderdduizend sterren. Zo mooi! Allemaal lichtpuntjes in de hemel en de melkweg die duidelijk zichtbaar was. Prachtig.

Dag twee Yellowstone waren we wel heel vroeg vertrokken. Om half 8 's ochtends reden wij Yellowstone in en zagen we, omdat het zo vroeg was, de langgezochte pelikaan in het water zwemmen en een buffalo aan de kant van de weg lopen.

De pelikaan

Sjokkend langs de weg.

Laurens en ik bleven slapen in het bed van papa en mama en konden opstaan met een lekker bakkie chocomelk en een muffin. Deze keer konden we op tijd bij de geizer 'The Old Faithful' zijn, dus wij zaten ruim een half uur te wachten tot dat ding eindelijk ging spuiten. Wat was dat een domper. Het bracht zoveel stoom met zich mee dat je alleen stoom zag en soms een druppel water. Leuk man! Dus wij gingen met een onbehagelijk gevoel naar de souvernirwinkels om onze teleurstelling weg te kopen. Een megatas en bijna een uur later waren we terug bij de camper. Het was die ochtend nogal koud dus we hadden allemaal nog truien en lange broeken aan, maar ondertussen was het al pittig warm geworden dus we wilden snel wat korts aan. Daarna begonnen we aan een kleine wandeling met allemaal mooie geizers en mooie poeltjes. De mooiste was toch zeker the Morning Glory.

Morning Glory

Old Faithful

Aan het einde als klap op de vuurpijl nog 2 buffalo's tegengekomen die relatief dichtbij waren en heerlijk aan het rollebollen waren in de opgedroogde modder.

UghhhUgghhh!

Mama wilde nog heel graag naar één andere mooie heetwaterpoel dus wij daarheen gereden, bleek het ontzettend druk te zijn dus we stonden in de file. Máár het was het wachten waard. The Grand Prismatic was prachtig.

Gand Prismatic

Daarna waren we er een beetje klaar met, vooral met de zwavellucht, en kwamen we een prachtplek aan een riviertje tegen. Daar heerlijk gegeten en gezwommen mét zon. Toen bedachten we dat we nog het park uitmoesten, het was half 6, en dat zou zeker 2 uur duren. Uiteindelijk pas rond 8 uur thuis en zaten we allemaal bekaf aan het kampvuurtje. Daar overigens heerlijke maiskolfjes (3 totaal, waarvan 1 gelukt maar who cares?) uit getoverd. Al doende leren we het steeds beter haha.

Even lekker relaxen.

De dag erna vertrokken we wéér door Yellowstone naar Grand Teton waar we nu nog steeds zitten. Zo konden we vroeg inchecken en dus plek hadden op een fijne campground. Daar een beetje rondgelopen, WIFI gezocht, uitgekeken op de Teton Mountains met sneeuw (die helaas nu mistig zijn door de bosbranden die hier in de buurt woeden)  en heerlijk gerelaxed op onze plek.
Vandaag kunnen fixen dat we gingen paardrijden en dus zaten wij om 8 uur in de camper over een vreselijk hobbelige weg te rijden. De tocht op de paarden was heerlijk en met mooi uitzicht. Daarna eindelijk gedoucht (ja we waren vies na 4/5 dagen geen douche, ieeeuwl) en opeens waren we beland bij het WIFIpunt om even ons sociale leven op peil te houden. (foto's komen nog. Batterij leeg...)

Dan is het weer tijd voor de feitjes:
1. Alles is hier groot, maar de worstjes en de hamburgers voor op de bbq zijn mini.
2. Amerikanen vinden het blijkbaar heel normaal om tijdens het eten aan te schuiven en gezellig te kletsen. Zijn trouwens wel hele gezellige gesprekken.



Dat was het weer voor vandaag, ik weet echt niet wat ik nog meer zou moeten vertellen.


Slaaplekker allemaal en tot snel.
Liefs, DEAL

Onderweg naar Yellowstone

Hoi luitjes,

Deze keer ben ik (Erwin), ha dat had papa gedacht. Ik heb de taak weer toegeclaimt want ik verveelde me.. 

Na 2 dagen reizen waren we er wel een beetje klaar mee. Een mooie campground gevonden in dit national monument (ja zo heet het gebied echt). We dachten daar een nacht door te brengen en dan toch weer verder te reizen maar gezien de rust, omgeving en temperatuur hebben we er een extra nachtje doorgebracht.  Na de 40+ van de afgelopen dagen was het hier “maar” 30+ dus heerlijk aangenaam en ’s avonds heerlijk toeven bij het kampvuur met marsmellows.

Omdat we er toch stonden hebben we ook gelijk een bezoek gebracht een het Dinosaurus museum waar we  met een treintje naar het museum werden gereden. Hier liggen ongeveer 1500 dinobotten dicht bij de plek waar Earl Douglas, klaarblijkelijk vinden ze de naam 'Earl' wel leuk hier, ergens begin 1900 6 uitstekende botten vond. Op de plek waar zoveel opgravingen zijn gedaan is een gebouw gebouwd  Vroeger, lees: miljoenen jaren geleden, was dit landschap plat en stroomde er een rivier. Een zinnetje dat ik onthouden heb van een bordje die daar stond en die mij wel aansprak was: 'the river is as extinct as the dinosaurs who lived here'. (Voor opa en oma: deze rivier is net zo uitgestorven als de dino's die hier vroeger leefden). Zie hier een bovenbeen van een CamaraSaurus. Om even aan te geven hoe groot die dieren waren destijds. Een leuk en leerzaam museum.

Bovenbeen van een of andere dino, ik voel me klein...

 

Na een mooie rondtocht vanaf de dino's naar Vernal, terug naar de grottekeningen en dan helemaal terug naar de campground. Terug daar te zijn hebben we gelijk onze rust gepakt. Mama en ik een boek (ik heb gewoon al 3 boeken van 300/400 bladzijdes uit! :ooo) en Laurens en papa bezig met het vuur aansteken. Ondertussen worden we telkens aangestaard door kleine beestjes. Deze guitige beestjes (Chipmunks) hoeden ons regelmatig gezelschap. Ze rennen langs of springen op je stoel en soms zelf zitten ze aan je tenen. Een ervaring die mama heeft opgedaan. Ze zien er zo lief uit, maar helaas bijten ze. Dus mocht je een drang tot aaien krijgen na het lezen doe het niet want ze bijten flink. Ohja en doe de hordeur van de camper dicht anders springen ze gerust naar binnen. Net als op de band van de camper te gaan zitten om vervolgens op de tafel met eten te gaan zitten. Hoezo schuw..?!

Wat een cutie....

Ja, hij is klein maar de blog werkte niet mee..
Dit is een straat in Vernal die we best wel vrolijk vonden t.o.v.
de rest van de straten in Amerika, dus die moest
maar even lachen voor het vogeltje.

De camping daar in het park werkt op basis van first come, first serve. Dat is zo veel als wie het eerst komt heeft een plekje. Best een leuk/handig systeem dus. De eerste dag hadden een plek midden op de campground. Prima, maar de tweede dag zijn we toch maar verhuisd naar een plek aan de zijkant dichter bij de rivier die hier achter loopt. Hier was iets meer schaduw en was het iets relaxer.
Die avond kwam een mega droge ranger aanwandelen om te vertellen dat er vanavond een rangersprogram was; een demonstratie van de Camp Rangers over Ratelslangen. Daniëlle en Laurens zijn daar geweest om te horen wat je moet doen als je door een ratelslang wordt gebeten, maar ook hoe ze bewegen en waarom ze ratelen en nouja alles dus. Laurens and I can handle those sneaky little creatures. Aan het einde kregen we ook nog eens een mega lief slangetje mee naar huis. Jawel, eentje waar hij uren aan heeft zitten knutselen zodat het een gespleten tong had, kon buigen en bewegende ogen had. Oke, hij was klein en een kind kon deze was ook doen, maar het gaat om het idee. Verder nog bij het kampvuur s’Moor gemaakt. Typisch iets voor de Amerikanen. Dat is marshmallow tussen een plak chocolade en 2 koekjes plakken en eten. Lekker maar mier zoet en machtig.

Als je goed kijkt zie je linksonder onze campground liggen en als je nog iets beter kijkt
ook de 'Green River' waar we aan stonden.

Our perfect spot next to the Green River. Schaduw en zon, nice!

Vandaag 420 km gereden dus het was me wel weer even een tochtje. Ondertussen weer wat caches gepakt. Één hele leuk was een boom waarin letterlijk schedels hingen. Van herten hebben we maar bedacht. Eng, maar ook super vet om te zien.

Tadaaa, la skull tree

Uiteindelijk aangekomen ergens in de buurt van Riverton, een cowyboystadje met de naam Lander, en gegeten bij de Mac. Teruggereden naar de campground 'the sleeping bear'.  Fijne plek met genoeg schaduw, maar alsnog een beetje warm. Morgen door naar Cody en dan zitten we suuuper dichtbij Yellowstone. Woehoe, eindelijk!

Ik heb vandaag even geen feitjes, behalve dat bij de meisjeswc op de vorige campground een zwaluwnestje boven de deur hing mét een zwaluw erin. Mega schattig!

Dat was het weer voor vandaag dan.
Goodmorning to you all en fijne dag.
Liefs, DEAL :*