De laatste in de USA

Heyheyhey,

Inmiddels zitten we in St. George. Net onder Hurricane en Zion. Lekker weertje weer aangezien we terug in de woestijn zijn. De campground is op zich wel chill, veel asfalt maar heel veel ruimte en veel binnenplekken zodat je kan afkoelen. Oh en douches en een pool(zwembad), dus dat was heel erg fijn. Vandaag dan ook heerlijk gedoucht en gezwommen. Verder nog even piano gespeeld(staan er 3). Gepooled en 's avonds bloggen, emailen, whatsappen, Pokemon Go enz.... Morgen rijden we door naar Las Vegas om onze laatste dag alweer door te brengen. Gelukkig hebben we daar ook een zwembad dus kunnen we heel relaxed afsluiten! We vliegen zaterdag om kwart voor 2 naar Minneapolis en vanaf daar vliegen we back to Hollandia... :( Dus wie komt ons ophalen???
Geintje, we nemen de taxi haha. We landen op zondag rond 13:10. Vlucht KL6060


Goed, even over de afgelopen dagen. Vanaf Bryce zijn we doorgereden naar Zion. Terwijl we het park uit reden nog wel even een paar foto's en natuurlijk Dit was maar een prutsstukje dus lekker langzaam gereden door onderweg een aantal caches opgepakt. We waren laat opgestaan en zo waren we vroeg op the Watchman Campground. Deze campground is one of my favorites.

Onze plek op Watchman Campground. Het favorite plekje van Danielle

We hadden daar een fijne middag te besteden. Laurens was gevlucht naar het Visitor Center zodat hij WIFI had en wij lekker aan een ijsje rustig genieten in de zon. 's Avonds was het weer tijd voor een thunderstorm (het is blijkbaar nu de tijd van het jaar dat het overdag mega warm is en in de avond hoosbuien). Aangezien we al een keer waren overvallen door deze storm waren we dit keer wel voorbereid en is alles droog gebleven. De regen zorgde er echter wel voor dat er een dubbele regenboog ontstond dus toen het weer droog was en de zonsondergang te zien was, was er een mooie opgelichte berg met twee regenbogen te zien. Super mooi. Na het avondeten nog een vuurtje kunnen maken en daardoor ook popcorn op het vuur kunnen laten ploppen. Super lekkere popcorn overigens!
Ik had nog een deal met twee collega's dat zij thuis voor mij een drankje zouden doen en ik hier voor hun dus daarom gingen papa, mama en ik maar aan de gintonic. Goed gelukt en zelfs mét een limoentje!

3 Gin/Tonic graag. Proost!!

Die ochtend al heel vroeg vertrokken, Laurens en ik hebben er weinig van meegemaakt aangezien we nog sliepen, omdat we naar een nieuwe campground toe moesten. Als je echt een plekje wilde daar, moest je er tussen 6 en half 7 zijn... Écht vroeg dus! Dit is het zogenaamde "First come, First Service" principe.
Om 06:00 stonden we dus als eerste aan de ingang van South campground. En nu dan??? Geen idee hoe dit werkt. Er lagen nog 2 registratie kaartjes dus dat was goed. We zijn rond gaan lopen en gekeken welke site er die dag vrij zou komen maar dat bleek overbodig want hier moesten we dus gewoon wachten op de host die de plaatsen uitdeelt. We hadden een leuke plek uitgezocht registratiekaartje ingevuld maar dat ging hem dus niet worden. Het was inmiddels rond 07:30. Uiteindelijk kregen we de eerste site die vrij kwam toebedeeld. Was niet echt ideaal (weinig schaduw) maar daar moesten we het mee doen. Langzaam werden Laurens en ik wakker en begon ook voor ons de dag.

In Zion zijn heel veel wandelpaden(en ook heel veel Nederlanders) dus het was logisch dat we gingen wandelen. In de zomer mogen er geen auto's rijden naar de instap van de trails dus namen we de shuttlebus. Lekker druk want het was er ook zo toeristisch als wat. Aangekomen bij onze plek begonnen we met volle moed te wandelen. De tocht ging als volgt: Omhoog, omhoog, omhoog, omlaag, alsmaar omhoog, mooie plek met de upper/middle emerald pool (die route omhoog was nog 10x erger dan de normale route, dus bovenaan waren papa, mama en ik doodop en gesmolten), en toen omlaag, omlaag, omlaag naar de lower emerald pools. Deze pool had door de modder en de regenval helaas z'n kleur verloren maar de omgeving was mooi. Ter afkoeling, aangezien we dit liepen in 35 graden, heerlijk onder de waterval gestaan. Zo konden we weer met volle moed verderwandelen en hadden we er iets van 4 km opzitten. We kwamen uit bij de Zion Logdge dus konden we daar fijn wat drinken, eten en in de schaduw uitrusten om daarna weer verder te gaan.

De dreiging!

Een dubbele regenboog.

Zomaar een foto

Even verkoeling zoeken dus doe je lekker koud water in je hoed!

Zion heeft een paar hele bekende plekken en eentje daarvan zijn The Narrows. Dat is een canyon met de rivier waar je doorheen kan lopen. Wij hadden er die dag geen zin in om te lopen dus liepen we alleen de Riverside trail om te kijken. Onderweg mega dikke eekhoorns tegengekomen ook. Je moet je voorstellen, zo'n eekhoorn ziet er uit als Garfield. Zo dik dat ie ontzettend dom en onhandig lijkt. Het water van de rivier was helemaal bruin dus erg fraai zag het er niet uit. We besloten om het niet te doen. Toch, toen we in de rij stonden voor de shuttlebus hoorde we van een Nederlands gezin dat het anders was dan canyoningen maar wel heel leuk. Dus wij begonnen weer te twijfelen.

De bruine rivier bij de Narrows

Die avond zou er weer een thunderstorm komen zagen we aan de wolken en de waaiende bomen. Rond een uur of 5 kregen we allemaal een noodmelding: 'avoid flood areas. flash flood warning till 7.15 PM'. Well, that's nice to hear... Het onweer kwam steeds dichterbij en jawel, de hemel brak los. Enorm veel regen en wind. Takken braken af en twee tenten zijn zelfs weggewaaid. Er is by the way geen flashflood geweest voor zover wij weten. Wat we echter wel weten is dat the Narrows gesloten waren vanaf het moment van de noodmelding tot de volgende dag (vandaag). We hadden er dus überhaupt niet eens ingekunt haha.
Die avond was er nog een rangerprogram op de vorige camping. Een ranger die met zijn gitaar liedjes over de natuur en de dieren zong. Klinkt heel suf, was het niet. Hij maakte er een echte show van en sloot af met een mega mooi nummer en de geluiden van een Coyote.

Flash Flood expected!!

Omdat we toch niet naar de Narrows konden en graag wat verkoeling wilden zijn we maar doorgereden naar hier. En dat was een goede keus. Net nog even in de lounge gehangen met goede WIFI en heerlijke banken, maar we werden eruit gestuurd omdat het 10 uur was.. :(

In de middag nog even poolbiljart gespeeld en Daniëlle op de achtergrond aan de piano.

Zo, het was een beetje door elkaar geschreven verhaaltje, maar jullie zien hopelijk wel de logica ervan in. Dit zal de laatste blog zijn geschreven vanuit Amerika, de allerlaatste zal weer zijn in Nederland. Goedemorgen voor jullie allemaal en slaap lekker voor ons. We zien jullie snel weer!

Feitjes:

1. Het brandalarm gaat af zodra we gaan koken dus moeten we hem telkens weghalen. Volgens mij moet ie ons juist waarschuwen maarja...
2. Als je wilt bbqen moet je zorgen dat je voldoende kooltjes hebt (en niet alles op het kampvuur hebt gegooid...)
3. We hebben 3563 mile gereden en dat is totaal 5734 km!!
4. Een moeder de je bed al 28 dagen opmaakt en weer afhaalt!!!

Lots of love,
DEAL

5 more days to go.....

Yoyoy,

Papa was gister jarig en op zijn verjaardag zijn wij helemaal van Salt Lake City naar Bryce Canyon gereden. Als ontbijt konden we meegenieten van wat het KOA-personeel voor ons brouwden. Bacon&eggs, brood, gravy (mama omschrijft het als ragout, maar dan dunner met minder vlees) en koffie/sinaasappelsap. Prima ontbijtje voor we op pad gingen! We hadden niet heel veel tijd want er moest meerr dan 400km gereden worden maar doordat we 300km over de interstate konden scheuren hadden we nog tijd om onderweg twee keer een uitgebreide stop te maken.

Verjaardags ontbijt..

De eerste stop was bij een fort, Cove Fort. Dit fort is gebouwd in opdracht van de hoofdmormoon Brickham Young in 1867 als stopover voor reizigers. Deze man was op pad gestuurd om een mooie plek voor dit fort te kiezen, had hem gevonden, begon te bouwen en liet zijn gezin later overkomen. Het eindresultaat was super mooi. Je had het er zeker niet slecht daar!

Fort Cove

Keuken annex eetzaal.

Onze tweede stop was bij de Fremont Indian National Park. In dit gebied zijn heel veel resten van indianen gevonden. Veel materialen die ze gebruikten, maar ook huizen en rotstekeningen. In het museum kort een film gekeken en door het museum gewandeld. Het gebied waar deze indianen leefden was voor de aanleg van de  I-70 (Interstate 70) vele malen groter. Omdat ze voor deze snelweg ruimte en klei nodig hadden hebben ze 2/3 van de berg gebruikt en bestaat een mega groot deel van het 'indianenresort' niet meer wat natuurlijk mega jammer is. Daarna namen wij de korte versie van de rotstekeningentrail buiten. Prachtige tekeningen op de muur, met gelukkig wat uitleg erbij want anders blijft het toch wel wat gekrabbel. Daarna nog even in een oud indianenhuisje geklommen en hun maïsvoorraadhuisje bekeken. Toen kwamen we erachter dat we toch wat krap in de tijd tijd zaten en als een speer doorgereden in jawel, regen.

Muurtekeningen

Fremonthouse

Op tijd op de campground aangekomen gelijk gezocht naar wifi, douches en taart voor papa. Alle drie was gelukt en dus hebben de hele avond heerlijk relaxed in de camper gezeten met een lekker muziekje omdat het buiten kletskladder nat was van de mega hoosbui. Blijkbaar is het hier heel gewoon dat er juni-jui aan het eind van de middag ergens, niemand weet waar en hoe laat, een hoosbui valt, de summer-thunder-storms met flashfloods als mogelijk gevolg.

De volgende ochtend heel vroeg opgestaan (om 6 uur stonden papa en ik onder de douche :o) om op tijd in het park aan te komen en te kunnen genieten van de rust en vrede op de uitzichtpunten. Helaas werkte de zon wat minder mee dus moesten we rondrijden en wachten tot half 10 voor de zon eindelijk doorbrak en het toch plots heel mooi weer werd. Genoten van mooie uitzichtpunten op de 'canyons' van Bryce. Tussendoor snel op een nieuwe camping een plekje weten te reserveren en vanaf daar ook de Navajo-loop-trail gedaan. Eerst heel fijn naar beneden, tussen de prachtige hoodoos doorgelopen en uiteindelijk een lekker steile helling weer omhoog lopen! JEEJ! Onderweg nog chipmunks tegengekomen die totaal hun schuwte voor de mens zijn verloren en wij dus letterlijk met onze voeten voor hun neus konden gaan staan.

Wat een stel

Tussen de Hoodoos

Boom op zoek naar de zon

Het ochtendgloren van Bryce

Terug op de campground bedacht dat we nog een paar dingen wilden spotten in de omgeving dus wij met de camper op weg naar de mossy cave en de waterval ernaast. Nou die grot, tjah, dat waren een paar stenen in een inham met mos. Echt bijzonder om naar te kijken wel, ahum. Daar dus snel de conclusie getrokken dat het in de winter vast mooier is omdat dan ijspegels gevormd worden en doorgelopen naar de waterval. Die bekeken van onder, papa zelfs van achter, tot het moment dat we grote druppels voelden. Binnen 2 minuten, letterlijk serieus, begon het zo hard te regenen dat we al doorweekt waren voor we onze regenjasjes konden aantrekken. Met z'n viertjes in hoog tempo doorgelopen en ondertussen onstonden er steeds meer grote plassen en modderstromen. Eindelijk aangekomen in de camper begon het inmiddels te hagelen en te onweren, maar wij waren droog. Althans op de lekken bij Laurens z'n ramen na. Ondertussen werd het stroompje naast de camper groter en groter, kwamen er opeens 4 modderwatervalletjes naar beneden zetten en was de rivier die eerst zo rustig stroomde een modderige wildwaterrivier geworden. Zelfs een ranger kwam peilen hoe en wat.

Onverwachts een thunderstorm met heeelll veeelll water.(wij waren nat tot op het bot)

Tijdens het wachten maar de camper weer een beetje in elkaar gezet. Schroefjes hier en daar opnieuw erin gedraaid. De ovendeur was er onderweg namelijk uitgevallen dus daar zat ik tijdens de rit opeens mee in m'n handen. Toen het wat rustiger werd, doorgereden naar het dorpje Bryce Canyon, rondgesnuffeld, boodschapjes gedaan, caches gezocht en uiteindelijk bedacht dat we uit eten gingen bij Cowboy Ranch. Daar super lekker gegeten en met een rond buikje teruggekomen op de campground. Op wonderbaarlijke wijze waren onze stoelen nog zo goed als droog en stond alles nog overeind.

Vandaag rijden we door naar Zion waarschijnlijk zonder wifi, dus dit zou wel eens een van de laatste blogjes kunnen zijn.. Mweh hihi

Feitjestime!
1) Als het onweert wil niemand je propaan bijvullen... NEE DUH!
2) De chipmunks hier zijn bijna net zo groot als je hand, klein dus.
3) De camper begint zo goed als, uit elkaar te vallen....
4) Sinaasappelsap lengen ze hier aan met water, dus het is een soort siroop.
5) We hebben onderweg ook nog Pronghorns (antilopegeiten), wild turkeys en papa herten (met gewei) gespot.

Groetjes!

Van ons