Papa was gister jarig en op zijn verjaardag zijn wij helemaal van Salt Lake City naar Bryce Canyon gereden. Als ontbijt konden we meegenieten van wat het KOA-personeel voor ons brouwden. Bacon&eggs, brood, gravy (mama omschrijft het als ragout, maar dan dunner met minder vlees) en koffie/sinaasappelsap. Prima ontbijtje voor we op pad gingen! We hadden niet heel veel tijd want er moest meerr dan 400km gereden worden maar doordat we 300km over de interstate konden scheuren hadden we nog tijd om onderweg twee keer een uitgebreide stop te maken.
 |
| Verjaardags ontbijt.. |
De eerste stop was bij een fort, Cove Fort. Dit fort is gebouwd in opdracht van de hoofdmormoon Brickham Young in 1867 als stopover voor reizigers. Deze man was op pad gestuurd om een mooie plek voor dit fort te kiezen, had hem gevonden, begon te bouwen en liet zijn gezin later overkomen. Het eindresultaat was super mooi. Je had het er zeker niet slecht daar!
 |
| Fort Cove |
 |
| Keuken annex eetzaal. |
Onze tweede stop was bij de Fremont Indian National Park. In dit gebied zijn heel veel resten van indianen gevonden. Veel materialen die ze gebruikten, maar ook huizen en rotstekeningen. In het museum kort een film gekeken en door het museum gewandeld. Het gebied waar deze indianen leefden was voor de aanleg van de I-70 (Interstate 70) vele malen groter. Omdat ze voor deze snelweg ruimte en klei nodig hadden hebben ze 2/3 van de berg gebruikt en bestaat een mega groot deel van het 'indianenresort' niet meer wat natuurlijk mega jammer is. Daarna namen wij de korte versie van de rotstekeningentrail buiten. Prachtige tekeningen op de muur, met gelukkig wat uitleg erbij want anders blijft het toch wel wat gekrabbel. Daarna nog even in een oud indianenhuisje geklommen en hun maïsvoorraadhuisje bekeken. Toen kwamen we erachter dat we toch wat krap in de tijd tijd zaten en als een speer doorgereden in jawel, regen.
 |
| Muurtekeningen |
 |
| Fremonthouse |
Op tijd op de campground aangekomen gelijk gezocht naar wifi, douches en taart voor papa. Alle drie was gelukt en dus hebben de hele avond heerlijk relaxed in de camper gezeten met een lekker muziekje omdat het buiten kletskladder nat was van de mega hoosbui. Blijkbaar is het hier heel gewoon dat er juni-jui aan het eind van de middag ergens, niemand weet waar en hoe laat, een hoosbui valt, de summer-thunder-storms met flashfloods als mogelijk gevolg.
De volgende ochtend heel vroeg opgestaan (om 6 uur stonden papa en ik onder de douche :o) om op tijd in het park aan te komen en te kunnen genieten van de rust en vrede op de uitzichtpunten. Helaas werkte de zon wat minder mee dus moesten we rondrijden en wachten tot half 10 voor de zon eindelijk doorbrak en het toch plots heel mooi weer werd. Genoten van mooie uitzichtpunten op de 'canyons' van Bryce. Tussendoor snel op een nieuwe camping een plekje weten te reserveren en vanaf daar ook de Navajo-loop-trail gedaan. Eerst heel fijn naar beneden, tussen de prachtige hoodoos doorgelopen en uiteindelijk een lekker steile helling weer omhoog lopen! JEEJ! Onderweg nog chipmunks tegengekomen die totaal hun schuwte voor de mens zijn verloren en wij dus letterlijk met onze voeten voor hun neus konden gaan staan.
 |
| Wat een stel |
 |
| Tussen de Hoodoos |
 |
| Boom op zoek naar de zon |
 |
| Het ochtendgloren van Bryce |
Terug op de campground bedacht dat we nog een paar dingen wilden spotten in de omgeving dus wij met de camper op weg naar de mossy cave en de waterval ernaast. Nou die grot, tjah, dat waren een paar stenen in een inham met mos. Echt bijzonder om naar te kijken wel, ahum. Daar dus snel de conclusie getrokken dat het in de winter vast mooier is omdat dan ijspegels gevormd worden en doorgelopen naar de waterval. Die bekeken van onder, papa zelfs van achter, tot het moment dat we grote druppels voelden. Binnen 2 minuten, letterlijk serieus, begon het zo hard te regenen dat we al doorweekt waren voor we onze regenjasjes konden aantrekken. Met z'n viertjes in hoog tempo doorgelopen en ondertussen onstonden er steeds meer grote plassen en modderstromen. Eindelijk aangekomen in de camper begon het inmiddels te hagelen en te onweren, maar wij waren droog. Althans op de lekken bij Laurens z'n ramen na. Ondertussen werd het stroompje naast de camper groter en groter, kwamen er opeens 4 modderwatervalletjes naar beneden zetten en was de rivier die eerst zo rustig stroomde een modderige wildwaterrivier geworden. Zelfs een ranger kwam peilen hoe en wat.
 |
| Onverwachts een thunderstorm met heeelll veeelll water.(wij waren nat tot op het bot) |
Vandaag rijden we door naar Zion waarschijnlijk zonder wifi, dus dit zou wel eens een van de laatste blogjes kunnen zijn.. Mweh hihi
Feitjestime!
1) Als het onweert wil niemand je propaan bijvullen... NEE DUH!
2) De chipmunks hier zijn bijna net zo groot als je hand, klein dus.
3) De camper begint zo goed als, uit elkaar te vallen....
4) Sinaasappelsap lengen ze hier aan met water, dus het is een soort siroop.
5) We hebben onderweg ook nog Pronghorns (antilopegeiten), wild turkeys en papa herten (met gewei) gespot.
Groetjes!
 |
| Van ons |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten